دیروز افتخار حضور در مراسمی در سالن جلسات اداره کل استاندارد همدان نصیبمان شد. جایی که شاید اگر پیش از ورود، تابلویی با عنوان “ورود برای افراد حساس به بیاستانداردی ممنوع” نصب میکردند منصفانهتر بود.
دیوار سالن با پوششی چوبی که نه تنها نشانی از زیبایی نداشت، بلکه حتی از سادهترین اصول ایمنی هم بیبهره بود ! عملا یک انبار آتشگیر بود بدون هیچ سیستم اطفای حریق…
تهویه و سرمایش هم به لطف دو دریچهی کوچک کولر آبی، بیشتر نقش تزئینی داشتند تا کارکرد واقعی، آن هم برای سالنی با حدود ۱۰۰ نفر جمعیت!
سیستم صوتی در حدی خراب بود که گویی قصد داشت سکوت را بهعنوان “صدای استاندارد” جا بزند. صندلیها هم نه تنها هیچگونه راحتی نداشتند، بلکه برخی از حضار پس از جلسه بجای گواهی حضور، گواهی کمر درد دریافت کردند.
اما اوج ماجرا زمانی بود که برای تهویه بهتر، پنجره را باز کردند و ناگهان پرده و میله پرده سقوط آزاد کرد! گویی سالن نه تنها استاندارد نداشت که حتی قصد پنهانکاری هم نداشت.
در میان تمام این شگفتیها، ساعتی که در روی ستون سالن نصب بود، نیز ترجیح داده بود مثل برخی مسئولان در خواب بماند.
ای کاش در سازمانی که نام “استاندارد” را یدک میکشد؛ پیش از صدور گواهی برای دیگران، نگاهی هم به خانه خود بیاندازد. بدون تعارف مراسم دیروز تجربهای آموزنده و الهامبخش بود؛ نه مجموعهای از مصادیق آنچه نباید باشد!
