به گزارش هگمتان۲۴ | در روزگاری که اپراتورهای تلفن همراه با تبلیغات رنگارنگ و شعارهای پرزرق‌وبرق، از “پوشش سراسری”، “سرویس‌های ۵G” و “پشتیبانی شبانه‌روزی” دم می‌زنند، مردم در عمل با واقعیتی تلخ مواجه‌اند: در بزنگاه‌های حیاتی این خدمات در دسترس نیست.
نمونه‌ای از این ناتوانی را بسیاری از شهروندان در روزهای اخیر با پوست و گوشت لمس کرده‌اند. قطعی مکرر برق نه‌تنها زندگی روزمره را مختل کرده، بلکه ارتباطات اضطراری را نیز به بن‌بست رسانده است.
با قطع برق بسیاری از دکل‌های مخابراتی از کار می‌افتند و کاربران تلفن همراه با پدیده‌ای عجیب مواجه می‌شوند: نبود آنتن! و این در حالی است که اپراتورها ماهانه هزینه‌های قابل توجهی از مشترکین دریافت می‌کنند.
سؤال جدی این است: چرا این دکل‌ها به باتری‌های پشتیبان مجهز نیستند؟ یا اگر هستند، چرا خراب‌اند و سال‌هاست که تعمیر نمی‌شوند؟ چطور ممکن است اپراتورهایی که میلیاردها تومان درآمد دارند، در ابتدایی‌ترین وظیفه‌شان یعنی حفظ پایداری شبکه در مواقع بحرانی، این‌چنین ناتوان باشند؟
نقش نهادهای نظارتی همچون سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان در این میان چیست؟ چرا با وجود این همه نارضایتی عمومی، برخوردی جدی با اپراتورهای سهل‌انگار صورت نمی‌گیرد؟ آیا حق مردم نیست که در ساعات بحرانی و اضطراری به حداقل‌های ارتباطی دسترسی داشته باشند؟
در شرایطی که به هر دلیلی (از جمله مسائل سلامتی، حوادث، نیاز به کمک فوری) فرد به تلفن ثابت دسترسی ندارد، نبود آنتن موبایل می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد. این تنها یک ضعف فنی نیست؛ بلکه می‌تواند به قیمت جان افراد تمام شود.
بی‌تردید مردم از اپراتورها خدمات بهتر، پاسخ‌گویی صادقانه و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها را انتظار دارند نه وعده‌های تکراری و تبلیغات بی‌پشتوانه‌ی فیک! وقت آن است که نهادهای مسئول، پاسخ‌گو باشند و جلوی این کم‌کاری سیستماتیک را بگیرند.
