به گزارش هگمتان۲۴؛ آیتالله شعبانی نماینده محترم ولیفقیه در استان، در خطبههای این هفته نماز جمعه همدان به نکاتی کلیدی درباره وضعیت نگرانکننده جمعیت در استان اشاره کردند؛ نکاتی که اگر چه هشدار دهنده بودند اما به نظر میرسد همچنان گوش شنوایی برای آنها در میان دستگاههای اجرایی و فرهنگی وجود ندارد و بدون تعارف شاهد ترک فعل برخی از این نهادها هستیم!
وام ازدواج؛ وعدهای روی کاغذ
یکی از گلایههای مهم آیتالله شعبانی، ناظر به عدم همکاری بانکها در پرداخت تسهیلات ازدواج و فرزندآوری بود. با وجود تبلیغات گسترده در خصوص حمایت از تشکیل خانواده، بسیاری از جوانان استان برای دریافت وام ازدواج با موانع پیچیده اداری و کارشکنی بانکها روبرو هستند. این در حالی است که همین بانکها در اعطای تسهیلات به کارکنان و طرحهای خاص از جمله وکالتی کردن حساب مشتریان برای ثبتنام خودرو کوچکترین مشکلی ندارند! سؤال اینجاست: آیا جوان همدانی مستحق این همه سختگیری است؟
همدان چهارمین استان سالمند کشور
آمارهای جمعیتی استان بسیار تلخ هستند، همدان در جایگاه چهارمین استان سالمند کشور قرار گرفته است. استانی که اوایل دهه هشتاد در سفر رهبر معظم انقلاب به همدان، جوانترین استان کشور معرفی شده بود! کاهش ۱۸.۵ درصدی ازدواج در سالهای اخیر تنها یک عدد نیست، بلکه نشانهای از یک بحران اجتماعی در حال گسترش است. روند نزولی ازدواج و تولد فرزند، نتیجه طبیعی بیتوجهی مزمن به سیاستهای حمایتی از جوانان است.
مصوبات روی زمینمانده و دستگاههای بیتفاوت
با وجود گذشت چندین سال از تصویب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، بسیاری از مفاد این قانون در همدان هنوز اجرایی نشدهاند. دستگاههای فرهنگی که میبایست پیش قراول ترویج سبک زندگی متعادل، ازدواج آسان و فرزندآوری باشند؛ یا درگیر روزمرگی هستند یا با بیتفاوتی کامل از کنار موضوع میگذرند. نه خبری از کارگاههای آموزشی است، نه بسترسازی رسانهای موثر و نه حمایت واقعی از خانوادههای جوان!
هشدارهای صریح آیتالله شعبانی باید تلنگری جدی برای مسولان استانی باشد و مدیریت ارشد استان طبق قولی که روز اول به مردم استان داد، باید مدیران پشت میز را کنار بگذارد تا شاهد اتفاق مثبتی در این حوزه باشیم! همدان در حال عبور از مرزهای هشدار در بحران جمعیت است و وقت برای جبران، به سرعت در حال از دست رفتن است.
اگر امروز در حمایت از جوانان و خانوادهها اقدامی صورت نگیرد، قطعا فردا باید هزینههای سنگینتری را بپردازیم. هزینههایی که فقط اقتصادی نخواهند بود، بلکه متوجه بنیادهای اجتماعی و فرهنگی استان خواهد شد.