به گزارش هگمتان ۲۴ | ای کاش این “اول بودن” فقط در کلمات خلاصه نمی‌شد و همان‌قدر که در انتشار این پیام‌ها سرعت، دقت و ذوق دارند در بزنگاه‌های حساس و حوادث مهم هم پیش‌قدم بودند! اما چه کنیم در لحظه‌هایی که خبرنگار چشم به روایت مسئولان دوخته، سکوت حاکم می‌شود و میدان روایت را جای دیگری باید جستجو کرد.
سکوت و غیبت‌هایی که نه فقط به اعتبار رسانه‌ها لطمه می‌زند که فاصله میان مردم و جریان رسمی اطلاع‌رسانی را عمیق‌تر می‌کند.
خبرنگار نیازی به پیام تبریک ندارد، حضور به موقع در کنار او و حمایت از تلاشش برای رساندن حقیقت و واقعیت به مردم است که او را آرام می‌کند، اما چه کنیم که در بیشتر بزنگاه‌ها سکوت سهم خبرنگار است و گاهی هم دروغ…
خبرنگار بیش از آنکه به پیام و پوستر و عکس یادگاری نیاز داشته باشد، نیازمند بازنگری در شیوه روایتگری مسئولان است. بهترین تبریک نه در واژه‌ها که در عمل معنا پیدا می‌کند؛ در حضور به موقع، در شفافیت و در حمایت از جریان آزاد و اطلاع‌رسانی دقیق.
در پایان، روز خبرنگار را به آن معدود دوستانی که از هر طرف دیوارشان کوتاه است و هم از در می‌خورند و هم از دیوار تبریک می‌گویم، شما شایسته‌ترین معنای این روزید.
